Er is een nieuwe trend in de wereld van kerstvieringen: ‘Derde Kerstdag’. Steeds vaker plakken we er gewoon nog een dag achteraan. Sommigen vinden zelfs dat ‘Derde Kerstdag’ een nationale feestdag zou moeten worden.
In dagblad Trouw las ik: Derde Kerstdag? Voor je het weet is er een Vierde. De schrijver van het artikel voorziet een Vierde kerstdag. (????)
Verder kwam ik over de Derde Kersdag het volgende tegen:
Sint Jan de Evangelist (27 december) De dag gewijd aan Johannes de Evangelist werd vroeger wel gevierd als derde kerstdag. Ook op deze dag werd een minnedronk uitgebracht, de Sint Jansminne, niet te verwarren met de gelijknamige minnedronk voor Johannes de Doper op 24 juni. In Duitsland en Limburg werd, vanaf de twaalfde eeuw of eerder, op 27 december witte wijn in de kerk namens Sint Jan gewijd, terwijl een dag eerder de rode wijn namens Sint Steffen werd gewijd. Het woord minne werd daarbij in de Latijnse tekst vertaald als amor. De priester wijdde de wijn en zei dan; 'Bibe amorem sancti Johannis in nomine patris et filü et spiritus sanctus' - 'Drink de liefde van Sint Jan, in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.' Daarna dronken alle aanwezigen van de wijn. Voor Stephanus werd een vergelijkbare formule gebruikt. Daarmee werd de heidense afscheidsdronk ter ere van de overledenen veranderd in een dronk op de liefde van de Heilige Drie-eenheid, die via Johannes en Stephanus de gewone mensen bereikte. Pas in de loop van de twintigste eeuw begon de Sint Jansminne, net als de Stefansminne, geleidelijk aan te verdwijnen. In de protestantse landen was deze wijnwijding al in de zestiende eeuw verboden.
Tja . . . Toch jammer dat de traditie van de minnedronk is verdwenen op Derde Kerstdag
