5822 Zo gaat ons onderwijs naar de knoppen

Afgelopen week zaten we met enkele vrijwilligers tijdens een pauze tussen een paar rondleidingen bij elkaar en al snel ging het gesprek over het onderwijs. Er werd o.a. beweerd dat de maatschappij steeds weer opnieuw een grote claim legt op het onderwijs. Met die bewering ben ik het volledig eens.

En of de duvel ermee speelde las ik zaterdagmorgen in de krant: ‘En weer een taak erbij voor het onderwijs.’

Een gezonde lunch voor alle basisschoolleerlingen in Nederland is een mooi streben maar met het organiseren gaat enorm veel lestijd verloren. Het is logistiek en financieel een behoorlijke operatie en bovendien neemt het veel ruimte in beslag. Marijke van Amersfoort directeur van een bassischool in Amsterdam-Zuidoost: 'Als de verantwoordelijkheid voor de lunch en soms zelfs voor het ontbijt bij de school wordt neergelegd gaat mij dat we wat ver.'
En even verder las ik een reactie:
„Schei toch eens even uit”, zegt ook Charquin. „Scholen zijn er om te leren lezen en schrijven en in een later stadium nog het een en ander. Maar als ze nu ook nog een kok in dienst moeten nemen om voor eten te zorgen. En daarna een diëtist om de te dikke of te dunne van advies te doen – waar zijn ouders dan nog voor nodig?”

En zo is ’t. Scholen zijn er om te LEREN.

Nog diezelfde zaterdag las ik het bericht ‘Schoolboekenmakers censureren lesstof, bikini en spaarvarken geweerd’

De vier grootste makers van lesboeken in Nederland censureren lesmateriaal dat mogelijk gevoelig ligt bij gelovigen, schrijft NRC. Dit wordt met name in het basisonderwijs gedaan om streng-christelijke scholen niet als klant te verliezen.

De krant sprak met freelance makers van lesstof die onder meer de opdracht kregen om 'aardse' zaken als kermis, carnaval en tatoeages te vermijden. Andere verboden of controversiële onderwerpen zijn onder meer vrouwelijke predikanten en de evolutieleer. Het afbeelden of noemen van dinosauriërs wordt dan ook afgeraden. Een maker vertelt aan de krant dat ze in opdracht van een van de grote uitgeverijen een spaarvarken moest vervangen door een spaarolifant, omdat varkens voor moslims onrein zijn.

Ook moest ze een bikinitopje aan een waslijn vervangen voor een sok. En omdat sprookjesfiguren gevoelig kunnen liggen op christelijke scholen mocht ze niet schrijven over heksen, maar moest ze het hebben over "een 'gewone' gemene vrouw".

Tjonge, tjonge . . .  ongewenste invloed en . . . onnodige, ridicule CENSUUR . . . zo gaat ons onderwijs naar de knoppen