Maand: juli 2021

Voorafgaand aan onze familytour zei mijn vrouw dat ze al die dagen niet zou en hoefde te koken. En dat hoeft ze ook niet, alleen de eerste avond in de villa wilden we het ons heel gemakkelijk maken door thuis pizza te eten. Mijn vrouw heeft mijn zoon geassisteerd bij het afbakken van de pizza in de oven.
Alle andere dagen zouden we uit eten gaan en zo geschiedde. In Cordoba vonden we een restaurantje waar ze ook de Andalusische lekkernij Rabo de Toro op het menu hadden staan. Uiteraard heb ik deze ossenstaart-stoofschotel besteld. Het smaakte voortreffelijk.

Ik ga nu niet alle maaltijden beschrijven die we verorberd hebben, maar twee wil ik niet onvermeld laten.

= Op woensdagavond kwamen we terecht in Canillas de Aceituno waar we in een restaurant de plaatselijke lekkernij – gebraden geit – bestelden.

De eigenaar beschrijft dat als volgt:

Wij zorgen voor de selectie van de beste speengeiten die zijn grootgebracht in de kuddes van het natuurpark Sierra Tejeda, met slechts 25 dagen leven en 7 kg levend gewicht. Het belangrijkste kenmerk van deze MELKGEIT is zijn dieet, aangezien ze die levensmaand uitsluitend met moedermelk worden gevoed. Later koken we ze met extra vierge olijfolie, knoflook en peterselie, dit alles samen met koken op laag vuur in onze olijfhoutoven, wat zorgt voor een van de beste braadstukken.

= Voor de donderdag had onze zoon  een private cooking geregeld. Op een gegeven moment kwamen ene David en Eleonora de patio oplopen en namen bezit van de keuken. Na een uur werden we buiten aan tafel genodigd en toen verschenen er vele Spaanse lekkernijen op tafel. Een lust voor het oog en de maag. Wat later werd er op het terras een grote pan paella bereid. Ook de paella smaakte voortreffelijk. Als dessert serveerden ze een cheesecake. Toen ze weer vertrokken, waren zelfs de borden, de glazen en het bestek weer schoon teruggezet in de kast.

Ook van het eten genieten we volop in Andalusie. Of op z’n Spaans gezegd: DISFRUTAR.

Onder een parasol op een kussen op een houten ligbed aan de rand van het zwembad en met uitzicht op de bergen, tegen de bergen geplakte witte huizen en een stuwmeer in de verte zit/lig ik  dit bericht onder het genot van een kopje nespresso en zonder enig geluid van verkeer of iets anders te tikken. ZALIG.

Mijn  gedachten gaan nog even terug naar het hotel in Cordoba. Zowel boven de toegangsdeur als boven op de gevel staat met grote letters: Hotel Cordoba Center. Het hotel gebruikt verder op alles het logo HC.

Op het linnengoed, de badlakens, de deuren, de onderzetters, op de bodem van het zwembad, het papieren zakje waar het bestek in zit overal kom je het logo tegen met de initialen van het hotel en van  . . . MIJ.

Tijdens ons verblijf werd door mijn oudste kleinzoon dan ook regelmatig gezegd dat ik het een en ander mocht meenemen omdat er mijn initialen op stonden (-:

Het 4 sterren hotel kenmerkt zich door zijn elegantie en stijl. Alles ziet er netjes en tot in de puntjes verzorgd uit. De service is perfect. Op onze kamer troffen we niet alleen verpakte zeep aan, maar ook badgel, haarsjampo, douchemutsje, haarkam, tandenborstel, zakdoekjes, make-up schijfjes en . . . condooms. De coronamaatregelen werden strikt nageleefd en uitgevoerd. Overal trof je luxe dispensers aan met handgel. De afstandsbediening van de tv zat zelfs in cellofaan verpakt. Men mocht maar met drie personen aan een tafel plaatsnemen. Wij dienden met ons zessen aan twee tafels te gaan zitten. Iedereen diende een mondkapje te dragen behalve bij het eten en drinken en in het zwembad. Trouwens in Spanje draagt nog iedereen een mondkapje !!!

Wij hebben in Cordoba ook vele uren het mondkapje waar we in ONS land afscheid van hadden genomen weer gedragen. Hier in de Casa de Pilares doen we alles zonder mondkapje (-:

Vandaag staat in dit bericht de villa centraal, waar we twee jaar lang naar uitgekeken hebben. Ruim twee jaar geleden kwam mijn oudste zoon met het voorstel om naar deze specifieke Spaanse villa te gaan. Corona was er de oorzaak van dat het nog lang duurde voordat we er ook daadwerkelijk waren.

Tig keren heb ik het Youtube-filmpje van de schitterende villa die geschikt is voor acht personen en gelegen is op een bergtop met onnoemelijk mooie uitzichten bekeken.

De eigenaar van de casa heeft er voor gezorgd dat zowel de indeling en de inrichting van de villa als de inventaris compleet zijn, zodat we volop kunnen genieten. Of beter gezegd op z’n Spaans: DISFRUTAR.

Gisteren vertrokken we om 11.00 uur uit Cordoba. We hadden nog een rit van 230 km voor de boeg naar de casa. We hadden de route in tweeën geknipt. De eerste stopplaats was Antequera waar we in een grote supermercado een aantal winkelwagens met proviand en drinken zouden vol laden. Antequera is een mooie verzorgde plaats waar we op een terrasje onze dorst lesten. Het is dan al 34 graden. Rond twee uur rijden we naar het meetingpoint in Alcaucin.

De 70 km lange route liep door de Axarquia streek. De weg was zeer bochtig met stijgen en dalen. Ook nu zagen we ontzettend veel olijfbomen. Rond 3 uur waren we bij het meetingpoint en werden we over een kronkelende onverharde bergweg naar de villa geleid. De weg kent geen vangrail en af en keek je rechts (tenminste als men durfde te kijken) in een diep gapend gat. Na 3,5 km slingeren en stijgen kwamen we aan bij Casa de Pilares, een plaatje. Het zag eruit zoals het Youtube-filmpje ons had laten zien.
Om 15.50 uur lagen we met z’n zessen in het zwembad wat ons de nodige verkoeling bracht.

We zullen de komende acht dagen zeer zeker genieten van de rust, de stilte, de ontzettend prachtige vergezichten, het zicht op de bergkammen, de Andalusische natuur, de warmte, de luxe van de villa, enzovoort, enzovoort en . . . van elkaar.

Komende dagen meer foto’s

De vlucht gisteren ging voortreffelijk; het vliegtuig was echter nog niet voor de helft gevuld. Een duur ritje voor de vliegtuigmaatschappij. In Sevilla aangekomen kregen we van onze oudste zoon (onze reisleider) de benodigde ingevulde formulieren en liepen we richting controle. De QR-code werd tweemaal gecheckt. Bij de tweede controle werd ook de temperatuur opgenomen. Ik werd er tussenuit gepikt en moest richting verpleegkundige/arts (?). Deze checkte mijn vaccinatiegegevens en ik mocht alsnog doorlopen.
Om 11 uur stapten we in de huurauto (een 9 persoons Ford Transit) en reden richting Cordoba, onze eerste verblijfplaats tijdens de familytour. Toen we om kwart over 12 voor het hotel uit de auto stapten viel de warmte als een hele warme dikke deken over ons heen.

Nadat we onze koffers op de kamers hadden gezet, gingen we op zoek naar een restaurantje want we hadden inmiddels wel wat trek in wat eten en drinken. We hadden snel iets gevonden en met behulp van de Google Translate-app bestelden we wat van de Spaanse kaart en dat ging er in als koek.
Na een siesta gingen we naar de piscina op het dakterras van het hotel. Zalig bij een temperatuur van 35 graden en zicht op Cordoba. ‘s Avonds aten we met z’n zessen op een terrasje op een pleintje in het oude centrum en daarna zochten we ons bed op na een lange, lange dag die ‘s morgens om half 4 was begonnen.

Onze eerste dag van de family-tour was een groot succes.

Als je dit bericht leest zitten we misschien nog in het vliegtuig op weg naar Sevilla (Spanje) (1794 km). Op het moment dat ik dit tik gaan we ervan uit dat we aan alle formaliteiten om naar Spanje te mogen vliegen hebben voldaan.
Volgens de planning landen we om 09.45 uur op Sevilla Airport en van daaruit rijden we naar Cordoba (133 km), waar we tot dinsdag verblijven.

We houden jullie via Menne Weblog uiteraard op de hoogte van onze belevenissen en ervaringen.