Maand: juni 2021

Toen we gisteren opstonden was het buiten bewolkt. Maar dat hinderde ons niet. Na het ontbijt trokken we onze wandelschoenen aan voor een wandeltocht. Naarmate de tijd verliep werd het alsmaar warmer en kwam de zon weer te voorschijn. Na de wandeltocht fristen we ons wat op en haalden we de e-bikes uit de stalling en begonnen we aan onze tweede fietstocht.
We reden een route via knooppunten. De tocht voerde door Haamstede (waar we bij een bakker een heerlijk belegd broodje aten) richting Westerschouwen. De route liep daar via een breed golvend fietspad door de Boswachterij. Het landschap was daar prachtig met af en toe een doorkijkje naar de Oosterschelde. In Westerschouwen reden we richting Neeltje Jans en daar bogen we af naar Serooskerke (ja van die gouden munten; een boerenknecht groef er in 1966 duizend op ter waarde van 600.000 gulden. Het dorp heeft er een zwembad van gebouwd). We volgden geruime tijd de dijk langs de Oosterschelde. Het was op onze route heel druk met fietsers; heel Zeeland fietste gisteren.

Via Burghsluis, Koudekerke, Serooskerke en Noordwelle kwamen we weer in Burgh-Haamstede terecht waar we op een terrasje een heerlijk koel drankje dronken.

Terug in het hotel wasten we het stof van de wandel- en fietsroute van ons af en genoten op het terras van het hotel nog van een pilsje. Ons laatste avondmaal aan de Zeeuwse kust bestond (zoals in het lied van BLOF) uit . . . mosselen. Later keken we nog naar de voetbalwedstrijd op de tv en toen we gingen slapen realiseerden we ons dat de korte, maar oh zo heerlijke en ongekende vakantiedagen de volgende dag voorbij zouden zijn.

Na een twee uur durende autorit stonden we gisteren om half 1 op het strand van Westerschouwen en keken we uit op de Oosterscheldekering en Neeltje Jans. Wij waren niet de enigen op deze zonnige en warme dag die er eens op uit wilden. ‘Ongekend’, zei mijn vrouw toen we op het terras van een strandpaviljoen genoten van de cappuccino/koffie. We voelden ons vrij, na 16 maanden het gevoel gehad te hebben van opgesloten te hebben gezeten. Inderdaad, ongekend.

Na de koffie trokken we onze wandelschoenen aan en liepen een tocht vanaf de Boswachterij Schouwen; een fantastisch mooie tocht, maar hij was iets te lang. Vooral het losse zand deed ons de das om. Rond 4 uur waren we weer bij onze auto en reden we naar het hotel dat we gereserveerd hadden. Het hotel zag er als nieuw uit. Daar men zowel met het ontbijt als met het avondeten met tijdslots werkt, konden we pas laat aan tafel. Maar voor de andere dagen hebben we redelijke tijdstippen vast kunnen leggen.

We vermaken ons hier en in de omgeving de komende dagen wel. En . . . We vinden het nog steeds . . . ONGEKEND !!!

De zoute zee slaakt een diepe zilte zucht
Boven het vlakke land trilt stil de warme lucht
Hey, iemand slaat soms onverwacht maar zeker op de vlucht
Alarmfase 2 is hier nauwelijks nog berucht

Bovenstaande zijn de beginregels van het lied ‘Aan de kust’ van BLØF

Aan dat lied moest ik denken toen we gisteren onze koffers aan het inpakken waren. We vertrekken vandaag voor een dag of vier naar de Zeeuwse kust. We gaan wandelen en fietsen op Schouwen Duiveland. Burgh-Haamstede zal steeds onze uitvalsbasis zijn.

Het zal na vele, vele jaren een weerzien zijn. De laatste keer dat we er waren was men bezig met een zandplaat op te hogen die nu bekend staat als Neeltje Jans. Dus dat zal geweest zijn in de zeventiger jaren van de vorige eeuw.

Via Menne Weblog zullen we jullie de komende dagen in beeld en woord op de hoogte houden van onze ervaringen aan de kust