Ik ben het niet altijd eens met wat Tony van der Meulen in zijn column op pagina 2 van ons regionaal dagblad beweert. Maar van de week was ik het volledig eens met wat hij beweerde in zijn column: Achterkamertjes, die heb je gewoon nodig om het land te besturen
Hij schrijft daarin o.a.: Wat is het toch een hoogst onnozele gedachte dat je een land kunt besturen zonder vertrouwelijk overleg. . . Alleen al dat gedoe rond Pieter Omtzigt en al die politici van de oppositie die met vrome gezichten schande roepen dat er bij een kabinetsformatie over personen wordt gepraat. . . Ik kijk en luister heel graag naar het politieke debat, maar het kost de laatste tijd steeds meer zelfopoffering en schaamte. Alleen al die namaakboerin Caroline van der Plas die bij elk debat staat te kraaien alsof ze in d'r eentje de baas is. . . En hij eindigt zijn column met . . . Maar als kiezer hoef ik niet te weten wie met wie praat en waar. Ik wil een beleid dat de woningnood, het milieu, de arbeidsmarkt en het onderwijs goed en snel oplost. Kan me niet schelen of dat geregeld wordt achter de gordijnen, op een vliering of tussen de rododendrons. Als het maar gebeurt.
Ik wil er geen misverstand over laten bestaan, ik vind het ook heel erg wat de ouders door de belastingdienst is aangedaan in de toeslagenaffaire. Dat zoiets in ONS lan kan gebeuren is bij de konijnen af. Wij zijn toch geen bananenrepubliek. Dat had NOOIT mogen gebeuren en de benadeelden MOETEN gecompenseerd worden.
Maar . . . een regering moet wel kunnen regeren en zal toch zaken moeten kunnen bespreken zonder dat men dat iedereen aan z’n neus moet hangen. Er moet toch regeert worden of met de woorden van Van der Meulen te eindigen: Als het maar gebeurt