Dagen vantevoren waren we door de media al voorbereid op de komst van de sneeuw. GeenStijl kwam in de dagen vooraf zelfs met een Sneeuw des Doods – Journaal. Zaterdag werd elk uur van de dag gemeld waar sneeuw gevallen was.
Toen we zondagmorgen na het opstaan naar buiten keken lag er inderdaad een flink pak sneeuw en in de loop van de zondag kwam daar nog heel wat bij. Bij ons was de sneeuw flink opgewaaid bij de buitendeuren; met veel moeite heb ik die ’s middags vrij gemaakt, zodat ze weer open konden.
In de loop van de zondag verschenen ontelbare foto’s op internet die ons lieten zien hoe men zich vermaakte in de sneeuw. Sneeuwpret alom.
Daags vantevoren had ik van mijn zwager de regels toegestuurd gekregen die we in acht moesten nemen als er sneeuw lag.
Het touwtje van de slee dient minstens 1,5 meter te zijn.
Je mag niet inzepen (tenzij mondkapje).
De sneeuwballen mogen niet met blote handen gemaakt worden.
Eén sneeuwpop per persoon.
Er mag niet geholpen worden bij iemand anders zijn sneeuwpop.
Ouderen die vallen vraag je eerst om hun vaccinatie-pas, anders laten liggen.
Ingewijden weten dat ik niet meer van de sneeuwpret ben. Ik zie de sneeuw nu meer als een last dan als lust. Nee voor mij geen sneeuwpret.
