5459 Zwarte Eikel

Tijdens onze wekelijkse wandeling zag ik ‘m zomaar ineens liggen. Hij lag voor me op de grond tussen de herfstbladeren en andere soortgenoten. Maar deze was toch wel apart: hij was ZWART, een ZWARTE eikel.

Ik raapte hem op en bekeek hem eens goed, liet hem aan mijn vrouw zien en . . . stak hem in mijn zak.

Tijdens het vervolg van onze route moest ik maar steeds aan die zwarte eikel, aan dat bijzondere spel van de natuur denken. Uiteraard bedacht ik dat ik er een bericht aan zou wijden hier op Menne Weblog. Toen ik dat bedacht had, zat ik ineens met een probleem opgezadeld. Want mocht ik in deze tijd van #blacklivesmatters en #kickoutzwartepiet de bijzondere vrucht van de eiekenboom wel ‘zwarte eikel’ noemen. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat hij niet helemaal zwart was, want de helft was bruin. Maar als ik hem ‘bruine eikel’ zou noemen zat ik met hetzelfde probleem.

Thuis gekomen bekeek ik de bijzondere eikel nog eens goed en zag dat het overgrote deel pikzwart was en toen . . . toen besloot ik hem de naam te geven van ZWARTE EIKEL