Nadat ik dinsdag en woensdag nog eens verschillende iPhone-toestellen vergeleken had en nadat ik bij drie verschillende zaken op hun website nog eens informatie opgedaan had en . . . nadat ik nog eens advies aan mijn oudste zoon had gevraagd, stapte ik woensdagmiddag een telefoonwinkel binnen met het voornemen om een iPhone XS aan te schaffen.
Toen ik aan de beurt was vroeg de medewerker wat ik allemaal deed met mijn iPhone en waarom ik voor de XS gekozen had. Nadat ik dat allemaal uitgelegd had, adviseerde hij mij om de iPhone 11 te nemen. Hij gaf ook aan waarom dat toestel beter was.
Twijfel en verwarring namen met de minuut toe en na veel wikken en wegen besloot ik toch om de XS te nemen. Bij de afrekenbalie kregen we discussie over de beschermcover en toen de medewerker ook nog begon over iCare (een soort verzekering voor het toestel) had ik het even helemaal gehad. Terwijl ik me omdraaide deelde ik hem mee dat ik de volgende dag terug zou komen.
De verwarring had bij me toegeslagen. Thuis gekomen heb ik alles nog eens rustig ( 😉 ) op een rijtje gezet. Een laatste vergelijking, het lezen van een aantal beoordelingen en een laatste advies van mijn oudste zoon zorgden er ’s avonds voor dat de keuze toch viel op de iPhone 11.
Donderdagmorgen reed ik weer richting telefoonwinkel. Er waren nu andere medewerkers. Ik had snel aangegeven wat ik wilde. Maar nu bleek dat de verzekering toch weer anders in elkaar zat dan me daags van tevoren verteld werd en dat er dan ook korting gegeven werd op bepaalde accessoires. Ik bleef echter bij mijn keuze die ik ’s avonds van te voren gemaakt had. Bij het inpakken werd ik nog eens gewezen op het feit dat het toestel van glas was en dat na breuk géén reparatie mogelijk was. Ik nam het risico en ging met mijn aankoop naar huis.
Toen ik weer in mijn wagen zat, dacht ik ‘Hebbes’.
