Maand: juli 2020

5374 Nog FF nagenieten

Gisteren (en dat zal de komende dagen nog wel vaker gebeuren) heb ik verschillende keren in mijn foto’s zitten bladeren van de afgelopen week. Wat was het toch mooi, wat was het toch prachtig en dat we dat toch nog hebben kunnen zien en . . . beleven.

Ik wil jullie laten delen in al dat moois wat ik gezien heb. Maar ik weet dat de foto’s hieronder niet kunnen tippen aan het werkelijk aanschouwen en beleven van de vele wonderschone plekjes en vergezichten in de Zwitserse Alpen.

De foto’s hieronder zijn maar een fractie van de foto’s die ik geschoten heb, temeer ook omdat ik nooit familiekiekjes op Menne Weblog zet.

Tja . . . kijk naar de mooie plaatjes, wij doen dat ook onder het motto: Nog FF nagenieten

1

 

2

3

4

5373 Een fantastische belevenis

Gisteren om 15.30 uur reden we ons woonwerf op. Een rit met een gondel van 15 minuten en een autorit van 9 uur en 15 minuten hadden ons van de alp weer naar huis gebracht.

Daarmee was een onverwachte, korte, maar overgetelijke vakantie ten einde.
Wat hebben we genoten

  • van Wallis in Zwitserland
  • van de Alpen
  • van ons verblijf op de Bettmeralp
  • van de ontzettend mooie vergezichten
  • van de ritten met de gondelbanen
  • van de prachtige natuur
  • van de alpenhutten
  • van de steile en de hele steile hellingen
  • van de Aletsch gletsjer
  • van . . .
  • van . . .
  • van . . .
  • van en met ons vijven

We hadden deze vakantie in de Zwitserse Alpen voor geen goud willen missen.
Wat een onvergetelijk ervaring .
Wat . . . een fantastische belevenis.

5372 Wat een dag !!!

Op de zaterdag – onze laatste dag alweer – op de Alp scheen de zon volop toen we opstonden. Na het ontbijt gingen we naar de Mariakapel voor een fotosessie op de bankjes in de zon en . . . Voor het fantastische uitzicht. De alpentoppen genoten net als wij van de warme zon. Daarna ging het genieten gewoon door op een zonnig terras met een kopje espresso. Wat is het toch mooi en goed in Wallis.

Na de lunch gingen we richting van een van de vele gondelbanen die er op de Aletsch Arena zijn, want we wilden de beroemde Aletschgletscher van dichtbij bekijken. Bij de kassa aangekomen vroeg ik aan de man achter het loket met wieviel personen we in de gondel konden. Zijn antwoord was op zijn Zwitsers kort en krachtig: ‘Ocht’. In de gondel gezeten moesten we nog om dat antwoord lachen. De gondel bracht ons van 1950 m naar 2647 m. Het was een zeer bijzondere ervaring, waarbij we niet uitgekeken kwamen. Wat een vergezichten, wat een rotspartijen, wat een mooie ervaring. Boven aangekomen liepen we langs de eeuwige sneeuw tussen de rotsen naar het uitkijkpunt. En daar lag ie de beroemde Aletschgletscher. Wat een natuurverschijnsel. Toen we alles goed in ons opgenomen en gefotografeerd hadden dronken we op  het winderige, frisse terras nog wat en gingen we weer naar beneden met een zeer bijzondere En onvergetelijke ervaring rijker.

Met al die indrukken in ons hoofd liepen we in de warme zon naar beneden naar het chalet. De avond stond in het teken van opruimen en inpakken, want zondagmorgen rijden we weer naar huis.
Tja . . . Wat hebben we genoten en gisteren al helemaal. Wat een dag !

5371 Voor geen goud willen missen

Ook op de vrijdagmorgen was het in Bettmeralp zeer mistig. Het wolkendek/de mist was zo dicht dat je maar 50 m vooruit zag. Toen we van de bakker terugkwamen misten we de afslag naar ‘ons’ chalet. Je werd mooi nat van het vocht dat als een deken om ons heen zat.
Maar even na het middaguur werd het snel helder, daarom lunchten we snel en gingen we er op uit. De drie jongsten wilden nog een keer met ‘de step’ de alp afdalen en de twee oudsten van het vijftal wilden de afdaling te voet afleggen. De afdaling naar Betten Dorf is 8,4 km en je daalt ruim 700 m.
We volgden dezelfde route die men rijdt met de ‘steppen’. De route staat aangegeven als Trottinett.
Het was een ontzettend mooie route met prachtige vergezichten. We kwamen niet uitgekeken op de alpenhutten, de alpenweiden met talrijke bloeiende bloemen en (on)kruiden. Op de alpenweiden stonden koeien met de karakteristieke koeienbellen. Op de meeste weiden werd zelfs gesproeid. Geen wonder dat die weiden zo mooi groen zijn.
Naarmate we daalden werd het steeds warmer en kwamen de zweetdruppeltjes te voorschijn. Onderweg passeerden de drie jongsten van het stel ons met de step.
Rond half 4 kwamen we in Betten Dorf aan en gingen met de gondel naar boven. Weer in het chalet aangekomen pakte ik snel een heerlijk helder en koel . . . inderdaad.
Morgen is het alweer onze laatste dag op de alp en we hebben nog zoveel op ons lijstje staan.
Tja . . . De afdaling naar Betten Dorf had ik voor geen goud willen missen.

5370 Een hele kleine wereld

Toen we gisteren nadat de wekker afliep naar buiten keken was de wereld heel klein boven op de alp. Weg mooie vergezichten, want de wolken (de mist) onttrok alles aan ons oog. We brachten alvast een bezoek aan de wasserij om het gebruikte linnengoed te verrekenen en en-passant keken we of we nog een nieuwe wandelbroek konden aanschaffen.

Na de lunch maakten de drie jongsten van het gezelschap een tocht met een  step (hier zeggen ze scooter) bergafwaarts. En de oudsten van het gezelschap gingen bergopwaarts en liepen een mooie tocht rond de Bettersee. Een mooie tocht langs watervalletjes, watersportactiviteiten, Feuerplatzen om te bbq’en, een zwem- en fietsparadijs en wederom prachtige vergezichten. Ook de koeien groetten ons weer met hun bel om hun nek. We genoten ook van de vele verschillende soorten bloemen die op de alpenweiden bloeiden. We kwamen ogen tekort om alle gondels, stoeltjesliften en durfals boven op smalle bergpaadjes in de gaten te houden. We gingen regelmatig zitten op een van de ontelbare houten banken die overal op de hellingen staan. ‘s Avonds genoten we met z’n allen van een heerlijke maaltijd in een Zwitsers restaurant. Het smaakte ons allen voortreffelijk.

Tja . . . We hebben weer volop genoten, daar boven op die alp, ondanks het feit dat het ‘s morgens maar een hele kleine wereld was

5369 Prachtig

Gisteravond is er niets meer van gekomen om mijn bericht van gisteren te updaten. De vermoeidheid had namelijk toegeslagen.

De woensdag begon op de alp met een gang naar de supermarkt; de COOP in dit geval. Onze jongste zoon verbaasde zich over de prijzen die daar gevraagd werden. In sommige gevallen was het ook absurd. Ik ben niet zo van de prijzen. Maar bijvoorbeeld  flesjes bier waren twee keer zo duur als in ONS land. Na het ontbijt gingen we naar de Tourist Info, maar daar werden we niet veel wijzer; we werden doorverwezen naar een website. Deze is overigens wel zeer uitgebreid en informatief.

Na de lunch liepen we met z’n allen een route van Bettmeralp naar Riederalp en weer terug. Hoe vaak ik ‘prachtig’ heb gezegd is niet op twee handen te tellen. We hebben met volle teugen genoten van de vergezichten, de natuur en alles wat wij voor het eerst zagen. De hellingen zijn momenteel bezaaid met veelkleurige lupinen; een prachtig gezicht. Na de wandeling hebben mijn zoon en ik er nog wat kilometers aangeplakt richting een meer. We weten al aardig de weg op de alp en na een zo’n dag is ons lijstje van to-do-activiteiten nu wel duidelijk.

Tja ….. gisteren was het in een woord ….. prachtig

 

5368 In een chalet op een alp

Gisteravond om 18.45 uur openden we de deur van het chalet boven op de alp. We hadden op een  kwartier na 12 uur over de  rit gedaan. Er waren in Duitsland nogal wat werkzaamheden en in Zwitserland was het ontzettend druk. Onze chauffeur reed voortreffelijk. Toen we in de buurt van de Alpen kwamen, zagen we de schoonheid en de grootsheid van de natuur. In Kandersteg reden we een speciale trein op en deze bracht ons naar de andere kant van de berg. Rond half 6 parkeerden we onze wagen bij het gondelstation en even later bracht een gondel ons naar de alp. Wat een uitzicht vanuit die gondel.

Aangekomen in het chalet dronken we wat en aten wat van wat we meegenomen hadden. Na het eten verkenden we de omgeving van het chalet en kwamen tot de conclusie, dat we ons de komende dagen wel zullen vermaken en . . . genieten op de alp alsook in een chalet op een alp.

 

 

5367 Heel, heel onverwacht

Als je dit leest, zitten wij in de auto op weg naar Wallis in Zwitserland. Ja, het staat er echt en je leest het goed.

Vorige week vrijdag kwam onze jongste zoon binnenvallen met de vraag of we zin hadden om mee te gaan naar Zwitserland; hij mocht een week lang gebruik maken van een chalet op de Bettmeralp in Wallis. Hij liet wat foto’s zien en was wild enthousiast en stelde voor om met z’n zessen te gaan.

Allerlei vragen en bedenkingen schoten door ons hoofd. De corona-perikelen en mijn hoogtevrees zorgden ervoor dat er niet meteen een volmondig ja uit mijn mond kwam op het fantastische aanbod. Eenieder zal begrijpen dat er vrijdagavond en de hele zaterdag gewikt en gewogen werd en heel veel op computer en iPad gesurfd werd om informatie over routes, verblijfplaats, bezienswaardigheden en activiteiten in ons op te nemen.
Wat betreft de eventuele coronagevaren durfden we het wel aan omdat we met onze activiteiten niet met veel mensen in contact zouden komen. Wat de reis met auto betreft was er wel een probleem. Ik kan met mijn hoogtevrees niet rijden in het hooggebergte.

Omdat we uiteindelijk maar met z’n vijven gingen besloten we om een auto te huren waar we met z’n allen (+ bagage) tijdens de autorit geriefelijk zouden kunnen doorbrengen.
Daarom werd het zondag en maandag nog even hectisch om het een en ander te regelen. Maar we hebben het voor elkaar gekregen en als je dit leest zijn we onderweg naar Wallis waar we in de buurt van de Aletschgletscher op een bergtop, de Bettmeralp, zullen verblijven.

Tja . . . wie had dat verwacht. In een paar maanden tijd twee vakanties gecancelled en uiteindelijk toch nog op weg naar Zwitserland. Dat was /  is wel  . . . heel, heel onverwacht.

P.S.
Woensdagavond meer

5366 Een witte auto

Ik ben de afgelopen dagen niet de enige geweest die zich geërgerd heeft aan het weghalen van ‘de gaper’ bij een drogisterij in A’dam. Er verschenen hier en daar nogal wat berichten over het gedram van enkele linkse activisten die overal racisme in schijnen te zien.

Op mijn bericht daarover kan men niet reageren; ik heb al heel lang geleden ervaren dat men dan onterecht een heleboel shit over zich heen krijgt. Deze keer zag ik aan reacties bij andere berichten dat er ontzettend veel mensen het hartstikke beu zijn dat momenteel nagenoeg alles aangemerkt wordt als racisme.

Zo werd ik opmerkzaam gemaakt door iemand die opmerkte dat zijn oma vroeger altijd een bepaald kinderlied voor hem zong en dat hij dat nu niet meer hardop durft te zingen voor zijn kinderen.

Een ander schreef dat hij nog een mooie gietijzeren spaarpot had. Enig speurwerk leverde op dat er vele variaties zijn, die binnenkort wel omgesmolten zullen moeten worden.

Een andere  was bang dat er de komende tijd veel zwart en bruin uit het straatbeeld zal verdwijnen, te beginnen met zwarte auto’s. Tis toch ABSURD dat mensen al zulke gedachten hebben.

Tja . . . Ik eindig nu met al die treurnis en kijk naar buiten en zie gelukkig . . . een witte auto

5365 Een interview met dieren

Staatsbosbeheer gaat dieren interviewen, stond er boven het bericht.
En verder:

Nederlanders raken steeds meer losgezogen van de natuur. Om daar op een speelse manier verandering in te brengen, komt Staatsbosbeheer nu met Groene Oren, een podcast waarin dieren - ja je leest het goed - worden geïnterviewd.

Staatsbosbeheer heeft het idee afgekeken van de Amerikaanse serie ‘Everything is alive’.

Tja . . . ik zat toch maar ff met mijn oren te wapperen toen ik dat bericht over Groene Oren las en vroeg me af hoe dat toch kon.
Hier kan eenieder het beluisteren: een interview met dieren.