Nu de coronamaatregelen op advies van het RIVM enigszins versoepeld zijn, valt het voor mij nog niet mee. Ik zie de anderhalvemetermaatschappij nog niet helder voor mijn geest. Borden met ‘houd afstand a.u.b.’, spatschermen, richtingspijlen, roodwitte en zwartgele linten, handgel en papieren handdoekjes geven mij nog niet de zekerheid dat ik me buitenshuis ‘VEILIG’ kan voelen. Ik blijf het liefst zoveel mogelijk in mijn veilige cocon.
Daarnaast heb ik heel veel last van het feit dat onze jaarlijkse vakantie (dit jaar 23 dagen) naar Portugal door onze neus is geboord. Daar komt nog bovenop dat een vakantie die we in juli met het hele gezin naar Andalusië willen ondernemen zeer, zeer, zeer twijfelachtig wordt.
Hoewel de minister-president heeft gezegd dat vanaf 15 juni code geel geldt en reizen weer toegestaan is, ook naar Spanje, worden mijn gedachten daarover flink heen en weer geslingerd. Vooral de drie-uur-durende-vliegreis heen en terug is voor mij de grote bottlneck. Ook onderstaande uitleg tijdens de uitzending van EenVandaag van afgelopen vrijdag stellen me nog niet voor 100% gerust.
https://www.npostart.nl/AT_2135683
De uitspraak van Mark Rutte ‘Wijs op reis’ en diverse berichten over de veiligheid van het vliegen brengen mij heel, heel erg aan het twijfelen of we de gezinsvakantie naar het mooie en warme Andalusië wel kunnen, willen, moeten doorzetten.
Lees hier en hier en ook hier en ook nog hier en zeer zeker HIER >>>>>
Tja . . . met het schrijven van dit bericht ben ik niet zo heel veel opgeschoten. Ik word nog steeds heen en weer geslingerd.
