Alles heeft maar een bepaalde levensduur. Een gedeelte van onze afscheiding van de achtertuin was helemaal op. De schutting viel na 33 jaar van ellende uit elkaar. De 6 schuttingdelen dienden vernieuwd te worden. Daarom werd er aan marktverkenning gedaan, overleg met de buren gepleegd en materialen aangeschaft. Maar toen . . . toen kwam het virus. De schuttingdelen staan daardoor al weken in mijn achtertuin te wachten op plaatsing.
Maar . . . afgelopen woensdag durfden mijn zwager en ik het aan om te beginnen met de vervanging van de versleten delen. We zetten allebei een mondkapje op en begonnen aan het plaatsen van de nieuwe delen. ’s Morgens had ik de oude delen al gesloopt; omdat deze grotendeels rot waren, was de sloop een fluitje van een cent.
We werkten goed samen en aan het eind van de middag hadden we al 2/3 deel van de afscheiding vervangen. Gisteren plaatsten we het restant.
De afscheiding ziet er nu weer uit om door een ringetje te halen en kan er weer heel, heel veel jaren tegen.
Tja . . . mede dankzij de hulpvaardigheid van mijn zwager . . . een nieuwe afscheiding
En dan nog even DIT