5171 In bed samen met een dame

Met een kleine 20 procent van de stemmen is ‘-schaamte’ door de leden van het Genootschap Onze Taal gekozen tot het Onze Taal-woord van het jaar 2019. Dat maakte directeur Vibeke Roeper bekend in De Taalstaat op NPO Radio 1.

“Het zegt in kort bestek veel over het groeiende ongemak dat we voelen bij milieubelastende keuzes”, zegt Roeper. “Daardoor karakteriseert -schaamte heel goed het jaar, dat voor een groot deel in het teken stond van klimaatdiscussies. Maar ook in talig opzicht heeft -schaamte een aardige kant: het kan overal achter geplakt worden.”

Het achtervoegsel wordt bijvoorbeeld gebruikt in de woorden ‘vliegschaamte’, ‘babyschaamte’, ‘bezorgschaamte’ en ‘vleesschaamte’.

In ons regionaal dagblad werd afgelopen zaterdag ook aandacht besteed aan het woord van het jaar. Onder het kopje: ‘We schamen ons kapot’ werden diverse vormen van schaamte aan de orde gesteld, zoals techschaamte, vleesschaamte, singleschaamte, boerenschaamte en thermosstaat-schaamte.
Lees hier meer >>>>>

Tja . . . In deze tijd van schaamtecultuur moest ik denken aan die uitspraak van Wilson Mizner, de Amerikaanse auteur:
To my embarrassment I was born in bed with a lady.”
Tot mijn schaamte ben ik geboren in bed samen met een dame.

5170 Slijmerige liefdesbrief

Eurocommissaris Frans Timmermans heeft een liefdesbrief geschreven aan het Britse volk. Hij belooft de Britten een warm welkom als ze terugkomen in de Europese Unie. ‘Familiebanden kunnen nooit echt worden verbroken.’

‘Ik ken je nu.
En ik houd van je.
Om wie je bent en wat je me hebt gegeven.
Ik ben net een oude geliefde.
Ik ken je krachten en zwaktes.
Ik weet dat je genereus kunt zijn, maar ook gierig.
Ik weet dat je jezelf uniek vindt en anders.
En dat ben je natuurlijk in veel opzichten ook, maar misschien minder dan je denkt.’
Lees hier meer >>>>>

Tja . . . die gefrusteerde Timmerfrans, geen voorzitter geworden van de EU, daarom zichzelf uitgeroepen tot de klimaatpaus van Europa, wat een ijdeltuit.

Wat een gladjanus. Europa draait niet alleen om Engeland en zeker niet om Frans Timmermans met zijn slijmerige liefdesbrief

5169 Over diepgang gesproken

Met de inspirerende kerstpreek van de pastoor uit Noorbeek (L) nog in mijn gedachten las ik het bericht over een kerstuitje in Nijmegen.

Samen houten dildo’s maken: het moet leiden tot intieme gesprekken, plezier én een keur aan creaties. Samen met partner Bart Zwartjens gaf Anke de Groot van Ab Houtcreaties de houtbewerkingscursus op eerste kerstdag in een ruimte in het Honigcomplex.

Bij één cursus was eerder dit jaar iemand met een opvallend eindresultaat: hij had een penis gemaakt. Tot grote verbazing van De Groot en Zwartjens. ,,We waren verrast. En vonden het zó gaaf dat we ook cursussen in dit thema gingen houden. Vooral vrouwen komen er op af, bij vrijgezellenfeesten en teamuitjes”, zegt De Groot.

De vorm van de dildo heeft iedereen zelf in de hand. Het leidt ertoe dat geen dildo hetzelfde is, vertelt ze onomwonden.

Tot ongemak hebben de cursussen niet geleid volgens De Groot. ,,Het leidt tot diepgang. Mensen zijn open, delen veel meer dan normaal.” En wie de dildo niet wil gebruiken? Die zet hem toch weg. ,,Laatst vond iemand het resultaat zo mooi dat ze de dildo op de schouw heeft gezet. Helemaal geweldig”
Lees hier meer >>>>>

Tja . . . op Eerste Kerstdag naar een inspirerende kerstviering of naar een cursus houten dildo’s maken . . . . over diepgang gesproken

FOTO: Ab Houtcreaties

5168 Wie sjoen us Limburg is . . .

Wie sjoen us Limburg is
Begrip toch nemes
Allein de zuderling
Dee Limburg leef is
Want door de jaore heen
Blijf Limburg onbetwis
Dat sjtökske Nederland
Dat ’t sjoenste is
Want door de jaore heen
Blijf Limburg onbetwis
Dat sjtökske Nederland
Dat ’t sjoenste is

Inderdaad . . . Wie sjoen us Limburg is

5167 Kerst in Limburg 4

Vandaag stond er -voordat we weer naar huis reden – nog een wandeling in Margraten en omgeving gepland. Om 10.30 uur vertrokken we vanuit het centrum van Margraten voor onze wandeling. De route voerde ons door de dorpjes Honthem en Bruisterbosch en over het plateau van Margraten. Van de wandeling door het mistige heuvelland zullen we vooral ook de vele veldkruisen herinneren die we tegen kwamen. Op elk kruispunt stond vandaag een kruis.Bij elk kruis hing een schietgebedje of gedachte, vaak in het mooie Limburgse dialect. Er waren nogal wat gedachten die ons aan het denken zetten op deze laatste dag in het Limburgse heuvelland.

Toen we ’s middags weer thuis waren, waren we zeer voldaan over ons verblijf in Zuid-Limburg, maar ook moe . . . heel moe . . .

5166 Kerst in Limburg 3

Voor deze Tweede Kerstdag hadden we twee routes gepland: route 163 Mheer en route 708 Terlinden. Tegen elven begonnen we bij Taverne In de Smidse in Mheer aan onze eerste wandeltocht. We kregen al meteen de steile klim van ‘d’r Hoesberg’ voor onze kiezen. Boven aangekomen liepen we meteen naar de binnenplaats van kasteel Mheer. Op deze binnenplaats stond een lege stal; Maria en Jozef waren hier nog niet aangekomen. De route voerde verder over veld- en holle wegen. Nadat we het gasimportstation ‘s Gravenvoeren waren gepasseerd voerde de route ons over smalle, zeer, zeer modderige paadjes in het Hoogbos. We sopten door de Limburgse klei. Onze schoenen waren een kleiklomp en we hadden vaak moeite om het evenwicht te bewaren op de gladde en papperige loss. De route was prachtig. Tegen enen waren we weer terug bij de Taverne en rustten binnen wat uit onder het genot van een kop koffie met appelgebak.

Daarna begonnen we in Terlinden aan onze twee wandeltocht. Deze tocht ging langs akkers en door weilanden naar Banholt en via Terhorst kwamen we weer in Terlinden. We waren beiden blij dat we onze auto weer zagen, want vier en een half uur banjeren door de Limburgse klei had zijn tol geeist. In het hotel wachtte ons een heerlijk warm bad waardoor de vermoeidheid snel voor een deel afnam.

Ook deze laatste avond in het zuiden staat ons een viergangen diner te wachten nu is vis het hoofdbestanddeel. Het diner van gisteren was voor-tref-fe-lijk!

Morgen nog een wandelroute en dan is ook Kerst in Limburg anno 2019 helaas weer ten einde.

5165 Kerst in Limburg 2

Zalig Kerstfeest

We begonnen de dag met een viering in de Brigidakerk in Noorbeek. Het was een sfeervolle viering dat mede het gevolg was van de prachtige gezangen van het koor. De pastoor droeg zijn steentje bij met een zeer menselijke en inhoudelijke preek; zorgzaamheid was zijn motto dat hij met voorbeelden van alledag duidelijk maakte. Na de viering applaudisseerden de aanwezigen voor de prachtige zang en de dirigente kreeg van de pastoor drie zoenen.

Toen we het oude kerkje verlieten regende het dat het goot. Maar nadat we genoten hadden van een heerlijk kopje koffie in het hotel waren de regenbuien verdwenen.

Vandaag stond een kribkeswandeling op de agenda. We reden daarvoor naar Mechelen. Vanwege een zeer, zeer gebrekkige routebeschrijving en het ontbreken van een flink aantal kribkes werd het een deceptie, daarom reden we ook nog even naar Simpelveld waar we nog een paar mooie kribkes op de gevoelige plaat vastlegden.

Nadat we ons opgefrist en omgekleed hadden waren we in afwachting van het kerstdiner. We wisten al welke viergangen opgediend zouden worden omdat we onze keuze al per email hadden mogen doorgeven. Het was nu nog even afwachten hoe het zou smaken, maar daar maakten we ons niet druk over. Op kerstavond hadden we al een copieus diner voorgeschoteld gekregen. De porties waren zeer groot. Dus . . . we hoeven geen honger te lijden in het Limburgse land.

5164 Kerst in Limburg 1

Vandaag vertrekken we weer naar het diepe zuiden van Limburg waar we tijdens de kerstdagen verblijven in een hotel tegen de grens van België aan.

Om 12 uur reden we Slenaken binnen. Het was inmiddels droog en een waterig zonnetje kwam af en toe te voorschijn. Om half een begonnen we aan onze wandeling. Het bleek een zeer mooie route te zijn die via Hoogcruts, de Waufsberg, Terlinden en over het Plateau van Margraten via Beutenaken weer naar Slenaken liep. Bepaalde delen hadden we al wat vaker gelopen; maar het is en blijft mooi daar in het Limburgse heuvelland. Op het Plateau waaide het flink; ik was bang dat mijn hoorapparaten uit mijn oren waaiden, maar dat gebeurde gelukkig niet. We konden nergens terecht voor een kop koffie; men was volop bezig met de voorbereidingen van het kerstdiner. Om half 4 waren we weer in ons vertrouwde hotel. Een medewerker liet zien wat de nieuwe eigenaar allemaal veranderd had. Het zag er echt netjes uit. We vermaken ons hier wel de komende dagen.

5163 Géén vlees op vrijdag

En weer bepaalt de rechter op aandringen van een milieuorganisatie dat de overheid maatregelen moet nemen in kader van de CO2-uitstoot. Het juridisch gevecht heeft 4 jaar geduurd en nu dient door de uitspraak van de Hoge Raad de Staat verstrekkende en kostbare ingrepen te nemen. Urgenda heeft zelfs een 40 punten-plan opgesteld met daarin maatregelen als vermindering van de veestapel en verlaging van de maximum-snelheid. Andere voorstellen om toch tot voldoende reductie te komen zijn: een dag per week geen vlees eten, 100.000 huurhuizen klimaatneutraal, meer subsidie voor zonnepanelen en eenvoudige ingrepen als lichten uit na werktijd en autobanden op spanning houden.
Lees hier meer >>>>>

Tja . . . Heden ten dage bepalen milieuclubs in samenspraak met de rechter wat in ONS land wel en niet mag. De regering heeft de regie niet meer in handen.

Oude tijden gaan herleven als het aan de eerdergenoemde milieuclub ligt: Een dag per week geen vlees eten. Tot de jaren zestig was het in ONS land bij katholieken gebruik om op vrijdag géén vlees te eten.

Wie had dat kunnen denken, dat men wéér zou kunnen zeggen . . . géén vlees op vrijdag.

5162 Werknemertje pesten

Plaspauzes zijn bij sommige bedrijven een hot item. Sommige werkgevers willen niet dat hun werknemers te lang op het toilet doorbrengen. Er zijn zelfs bedrijven die meten hoe lang een medewerker op het toilet zit.

Maar er is een oplossing gevonden om de plaspauzes te beperken: de schuin aflopende toiletbril.

Met een hoek van 13 graden is de bril net niet zo oncomfortabel dat je er last van krijgt, maar ongemakkelijk genoeg om zo snel mogelijk weer op te staan. Wie er op zit, moet namelijk continu zijn beenspieren aanspannen. De bril is speciaal ontworpen om ervoor te zorgen dat werknemers minder tijd op het toilet doorbrengen en dus meer tijd op de werkvloer.
Lees hier meer >>>>>

Tja . . . ik begrijp dat de productiviteit bij een werkgever hoog in het vaandel staat en dat men daar ook de controle over wil houden. Maar om plas- en poeppauzes zoveel als mogelijk te bekorten lijkt meer op een dictatuur en werknemertje pesten