De TRAININGEN voor de Camino Portuguès
6894 Portugal 18
Even iets anders . . .
Dezer dagen wordt gevierd dat Brabant en onze woonplaats bevrijd is. De bevrijding was in onze woonplaats op 17 september 1944 een feit. Er zijn talloze herdenkingen, bijeenkomsten en festiviteiten georganiseerd om dat feit nu na 80 jaar te herdenken.
Op 17 september 1944 was ik drie en een half jaar oud. Een gebeurtenis van toen staat me nog helder voor de geest en zou ik uit kunnen tekenen. Ik weet niet of het op de 17de of 18de september gebeurde.
Ik speelde achter het huis en op straat was er ineens een flink kabaal. Mijn moeder nam me mee naar de straat en ik zag . . . Dat er een jonge man, iemand die woonde in onze straat, door de straat fietste op een fiets zonder banden. Hij was verkleed als soldaat, had ook een helm op en had zijn gezicht pikzwart gemaakt. Achter zijn fiets trok hij een ton of jerrycan mee (die het lawaai veroorzaakte). Op zijn rug had hij een wit vel papier zitten met de tekst, die mijn moeder aan me voorlas: ‘De laatste mof’.
Tja . . . Een herinnering die ik nooit zal vergeten.
Op een oude fiets door de bevrijde straat.
Achter hem een ton, als stille getuige,
Terwijl de mensen hun vreugde konden betuigen.
Op zijn rug geschreven, in heldere lof,
De woorden die klonken: “De laatste mof.”
6893 Portugal 17
De Portugese kindjes zitten weer in de schoolbanken. De vakantie is voor hen voorbij. Ze hebben bijna 3 (= drie) maanden vrij van school gehad. Nagenoeg twee keer zo lang als in ons land.
Ik vroeg me af hoeveel uren op jaarbasis zij dan naar school gingen. Ik kan me nog herinneren dat wij destijds minimaal 1000 uren per jaar aan lestijd dienden in te plannen. De inspectie keek erop toe dat die uren ook daadwerkelijk ingeroosterd werden.
Daarom heb ik mijn assistent maar weer eens om raad gevraagd en deze kwam met het volgende overzicht op de proppen:
In Portugal varieert het aantal uren dat kinderen per jaar naar school gaan, afhankelijk van hun leeftijd en het onderwijsniveau. Hier is een algemene indicatie:
1. **Basisonderwijs (1º Ciclo, leeftijd 6-10 jaar)**: - De leerlingen volgen ongeveer **800 tot 900 uur per jaar** onderwijs. Dit komt neer op zo'n 25 uur per week. 2. **Middelbare school (2º en 3º Ciclo, leeftijd 10-15 jaar)**: - In deze fase volgen studenten ongeveer **900 tot 1.000 uur per jaar**, wat neerkomt op zo'n 30 uur per week. 3. **Voortgezet onderwijs (Secundair onderwijs, leeftijd 15-18 jaar)**: - Voor deze groep stijgt het aantal lesuren tot **1.000 tot 1.200 uur per jaar**, afhankelijk van het type opleiding en de vakken die worden gevolgd. Dit betekent dat studenten gemiddeld 30 tot 35 uur per week op school zitten. De exacte uren kunnen variëren afhankelijk van de school, het curriculum en de specifieke behoeften van de leerlingen.
De kinderen krijgen wel huiswerk. Men gaat er van uit dat de kinderen van 10-12 jaar zelfs 1 uur per dag aan huiswerk besteden.
Er is discussie in Portugal over de hoeveelheid huiswerk. Sommige ouders en onderwijsexperts vinden dat er te veel huiswerk wordt gegeven en pleiten voor een evenwicht tussen schoolwerk en vrije tijd, terwijl anderen het belang van huiswerk voor het ontwikkelen van discipline en zelfstandigheid benadrukken.
Tja . . . Ook voor de Portugese kinderen is de vakantie voorbij en voor ons is de vakantie nog niet afgelopen.
De zomer is voorbij, de zon nu wat zacht,
De boeken gaan open, het speelveld wordt verwacht.
In de schoolbanken weer, met dromen zo klein,
Herinnering aan stranden vervaagt langzaam in lijn.
Maar nieuwe verhalen en lessen vol kracht,
Wachten op hen in de septemberse nacht.
6892 Portugal 16
Wat doe je in een warm Portugees zwembad als je niet zwemt, niet leest, niet indommelt onder een parasol? Wel, aapjes kijken, want jij bent niet de enige die vakantie aan het vieren is.
In het Portugese zwembad, een kleurrijk geheel,
Zonnen de mensen, ieder met hun eigen deel.
De kinderen spetteren, de ouderen stil,
Een reiziger praat luid, vol van zijn wil.
Van zwemmers tot dromers, allemaal hier bijeen,
In de warme zon, geniet ieder op zijn eigen steen.
6891 Portugal 15
Ik kan me de tijd nog herinneren dat we een Mifi meenamen en hier in Portugal een sim-kaart kochten van een Portugees telecombedrijf. We konden dan op onze apparaten een wifi-verbinding tot stand brengen.
Mifi staat voor mobile wifi. Met een mifi router heb je onderweg stabiel internet. Het grootste verschil met een normale router is dat je een mifi router met een mobiel abonnement verbindt. Hierdoor ben je afhankelijk van het bereik waar je bent.
Maar sinds enkele jaren heeft het resort ook gezorgd voor een wifi-verbinding. De voorgaande jaren moest je steeds verbinding maken. Zowel de verbinding als de snelheid waren niet om over naar huis te schrijven. Dit jaar is de verbinding PERFECT.
We hebben constant een goede verbinding. Ik kan op mijn iPad naar de Nederlandse televisiezenders kijken. Ik heb de twee wedstrijden van het Nederlands elftal en de wedstrijd PSV- NEC zonder problemen kunnen bekijken.
Het resort heeft een goede investering gedaan en . . . De klanten zijn tevreden.
Een goede wifi, dat is wat we willen,
Zonder verbinding valt alles stille.
We werken, streamen, praten met elkaar,
Zonder wifi voelt de wereld raar.
Altijd verbonden, dat is ons bestaan,
Zonder internet kan niemand meer verdergaan.
6890 Portugal 14
Vandaag viert onze oudste zoon zijn 57ste verjaardag. Wij feliciteren hem ook vanaf deze plaats van harte en wensen hem een plezierige en fijne (gilde-)dag.
Voor het nieuwe levensjaar gezondheid en alles wat wenselijk is.
Zevenenvijftig kaarsen, de jaren vliegen voorbij,
Vandaag sta jij in het middelpunt, dit feest is voor jou.
Met wijsheid en warmte verrijk je ons leven,
Elke dag opnieuw, in alles wat je doet en bent.
Geniet van deze dag, vol vreugde en licht,
Hartelijk gefeliciteerd, jij verdient dit gedicht!
6889 Portugal 13
Ik heb altijd gedacht dat Sagres het meest bekende en meest gedronken biermerk in Portugal was. Maar dat blijkt een verkeerde gedachte te zijn.
ik bestel hier ‘s avonds als we uit eten gaan altijd ‘a small bier’; ik weet dat ik dan geen groot glas of bierpul voorgeschoteld krijg. Ik krijg dan ‘een vaasje / een pijpje’ dat tot de rand gevuld is. Dit doen ze waarschijnlijk vanwege de Engelse invloed, want de Engelsen zijn hier alom aanwezig. In een van de restaurants hier hoef ik tegen de obers al niets meer te zeggen; na de begroeting vragen ze ‘the same as last time ?’
Van de week waren we in een restaurant en vroeg de serveerster toen ik om een kleintje bier vroeg of het Super Bock moest zijn. Ik antwoordde dat het gewoon een pilsje van de tap mocht zijn.
Die vraag zette me aan het denken en daarom heb ik mijn assistent maar eens gevraagd hoe het zit.
Portugal heeft een rijke biercultuur, en de twee bekendste biermerken zijn **Super Bock** en **Sagres**. Beide merken domineren de biermarkt in het land en zijn favoriet bij zowel de lokale bevolking als toeristen. 1. **Super Bock**: Dit biermerk komt uit Porto en werd opgericht in 1927. Het staat bekend om zijn lichte en verfrissende pils, maar ze hebben ook andere varianten zoals donkere bieren en alcoholvrije bieren. Super Bock is één van de meest gedronken bieren in Portugal en heeft verschillende internationale prijzen gewonnen. 2. **Sagres**: Sagres is het andere toonaangevende biermerk, opgericht in 1940. Het bier komt uit Lissabon en biedt net als Super Bock voornamelijk lichte pilseners. Sagres heeft ook een breed assortiment met onder andere Sagres Preta (donker bier) en Sagres Radler (bier met citroensmaak). Deze twee merken zijn bijna overal verkrijgbaar in Portugal, van bars tot supermarkten.
In de supermercado koop ik altijd Sagres en in restaurants zal ik waarschijnlijk wel Super Bock voorgeschoteld krijgen.
Eerlijk gezegd heb ik nooit een verschil geproefd. Ze smaken beiden goed.
Sagres en Super Bock, twee iconen fier,
Verfrissing in elk glas, het Portugese bier.
Op zonnige dagen, onder een blauwe lucht,
Proef je de Algarve in elke slok zucht.
Van Lissabon tot Porto, klinkt hun naam,
Twee gouden bieren, een nationale faam.
6888 Portugal 12
Even iets anders . . .
Mijn zus is weer terug uit Spanje. Veel eerder dan verwacht vanwege een medisch probleem, dat inmiddels vakkundig is opgelost. Ze heeft daar een heel groot deel van de Camino Primitivo gelopen vanaf Oviedo. Haar zoveelste (ik ben de tel kwijt) voettocht naar Santiago de Compostela. Elke avond las ik haar verslag en ook het verslag dat de leiding van de groep online zette.
Heel veel klimmen en dalen in een ontzettend prachtig gebied. Het was – zo bleek wel uit de verslagen – genieten met volle teugen elke dag weer. De prachtige foto’s ondersteunden dat nog eens.
Bij het lezen van de verslagen en het bekijken van de foto’s heb ik vaak gedacht, dat zou ik ook wel hebben willen doen.
Helaas is bij mij het deurtje van de Camino-lopen te laat open gegaan. Nu ben ik echter te oud en te ongetraind om een dergelijke tocht nog door de bergen te lopen. Helaas maar waar. Maar door de eerdergenoemde verslagen kijk ik nog meer uit naar mijn, naar onze camino, naar de Camino Portugues Variante Spititual over ruim 240 dagen.
Mijn zus kan nu terugzien op een van haar mooiste camino’s, misschien wel de MOOISTE die ze ooit gelopen heeft. Ze mag en kan nu gaan nagenieten. CHAPEAU ‼️‼️‼️‼️
Langs ruige paden, door bergen en dalen,
De Camino Primitivo, stil en oud,
Waar mistslierten dansen in de ochtendkou,
En zonnestralen het groen omhalen.
Elke stap brengt zwoegen, zweven, pijn,
Maar ook de rust, waar hemel en aarde één zijn.
6887 Portugal 11
De eerste jaren dat we hier op het resort waren, waren er talrijke meeuwen. Er waren zelfs meeuwen met jongen. Ze waren erg brutaal. Ze kwamen zelfs etenswaar pikken als dat op tafel stond buiten op het terras. Ook kwamen ze veelvuldig drinken aan de randen van de zwembaden.
Op een gegeven moment zagen we dat zowel boven de zwembaden als een terras dunne plastic draden waren gespannen om het aanvliegen van de meeuwen te bemoeilijken. Zowel ‘s morgens als ‘s avonds hoorden we de meeuwen flink tekeer gaan.
Maar dit jaar horen we geen geluid van krijsende meeuwen. Ik heb zelfs nog geen meeuw gezien. Wat de reden van de afwezigheid van de meeuwen is, is ons niet bekend.
Het kan zijn dat er te weinig voedsel is of dat er een ziekte onder de meeuwen heerst of heerste. We weten het niet. Ik denk wel dat sommigen hier tevreden zijn met de afwezigheid van en de overlast veroorzakende meeuwen.
Langs de kust van de Algarve, stil en wijd,
Zijn de meeuwen verdwenen, verloren in de tijd.
Waar hun kreten eens door de lucht hebben geklonken,
Is het nu leeg, hun vleugels zijn verstomd, verzonken.
De golven breken, maar het geluid blijft stil,
De meeuwen zijn weg, het landschap voelt kil.
6886 Portugal 10
ik was benieuwd wie de founder is van het resort waar wij verblijven . Daarom vroeg ik ChatGPT maar eens om raad en kreeg ik het volgende antwoord.
Alfagar is een Portugese hotelketen, vooral bekend om zijn resorts in de Algarve, een populaire toeristische regio in Portugal. Het bedrijf werd in 1989 opgericht door António Manuel Gonçalves, een ondernemer die zijn carrière in de toeristische sector begon met de oprichting van het Alfagar Village resort in Albufeira. Alfagar groeide vervolgens uit tot een groep van verschillende resorts en appartementencomplexen in de Algarve. Het succes van Alfagar is mede te danken aan het familiebeheer en de voortdurende focus op het leveren van kwaliteitsaccommodaties voor gezinnen en toeristen.
Tja . . . In die 35 jaar heeft de familie haar bedrijf toch maar mooi uitgebreid. Er zijn nu drie resorts en twee hotels die behoren tot de keten.
Wij zijn Antonio dankbaar dat hij hier in Olhos d’Agua zo’n prachtig resort heeft gebouwd waar wij al vele jaren van genieten
Praia de Santa Eulália, verscholen diep en mooi,
Bereikbaar via 160 treden, een pad naar het blauw,
Vanaf het resort, een tocht die ieder hart berooit,
De zee roept zacht, haar golven lokken jou.
Bij elke stap voel je de rust die op je wacht,
Tot je het strand bereikt, waar zon en zee je omarmen in hun pracht.
6885 Portugal 9
We zijn inmiddels aan onze tweede week begonnen van ons verblijf in Portugal. Het bevalt ons nog steeds HARTSTIKKE goed.
Maar ik zit wel elke dag met de vraag ‘Waar zal ik vandaag eens over berichten ?’ Als je al zeven (= 7) keer eerder hier bent geweest dan is – zo denk ik – alles al beschreven en . . . gefotografeerd.
’Dan deze keer maar over het weer, want er is niets zo veranderlijk als het weer’, dacht ik. Op de dag van aankomst was het heel warm, 30 graden. De dagen erna was het steeds volop zon en 28/27 dagen. We hadden niets te klagen. Zaterdag van hetzelfde laken een pak tot het middaguur; toen kwam de bewolking. De thermometer bleef op 23 graden hangen. Over die bewolking maken we ons niet druk, want de vooruitzichten zijn zeer goed. Midden van de week zijn er weer temperaturen van tegen de 30 graden.
Wat doe je op zo’n bewolkte middag? Je hebt in de omgeving alles al gezien. We lopen richting de stad en slaan nog wat proviand in bij een grote supermarkt. Via een andere weg, via het strand gaan we terug. Daar zien we dat ook daar alles bij het oude is gebleven. We maken een paar foto’s omdat de vergezichten zo ontzettend mooi zijn. We vergeten dat er al tig van dezelfde foto’s opgeslagen zijn in de Cloud.
ZO . . . Ik heb weer een bericht. Morgen volgt er weer een.
Met een tik op de app, komt Uber snel dichtbij,
Gemak binnen handbereik, geen gedoe meer op straat,
Snelle service, altijd een rit, dag of nacht erbij,
Voor een zeer voordelige prijs, geen zorgen over de maat.
Van deur tot deur, zonder stress of lange rij,
Brengt Uber je overal, met een glimlach op je gelaat.