6710 ‘POEH, POEH, Klantenservice op Ekkersrijt’

In december kochten we een Nespresso-apparaat. We genoten van de koffie die het apparaat produceerde. Maar . . . Bij de allereerste ontkalkings-procedure ging het mis. Het lampje dat aangaf dat er ontkalkt diende te worden bleef ook na de procedure branden.

Daarom togen we vrijdagmorgen met het apparaat naar een niet nader te noemen elektronicawinkel op Ekkersrijt in Son.
De dame van de afdeling koffieapparaten zou het probleem voor ons gaan oplossen. Ze startte de ontkalkingsprocedure en deed wat wij al een aantal keren thuis hadden gedaan. Daarna zocht ze op haar computer het filmpje op waar de procedure te zien was; wij hadden dat thuis ook al gedaan. Tussendoor kletste ze met ons en alleman. Ik had al snel in de gaten dat ze het probleem niet zou oplossen. Na drie kwartier gehannest te hebben, sjouwde ze met het apparaat en ons naar de klantenbalie en vertelde ons dat iemand anders ons zou helpen. Na wat wachten kwam er een andere dame en vroeg wat er aan de hand was. Ik legde andermaal uit wat het probleem was en wat collega E. allemaal gedaan had.
‘Wilt u het apparaat dan voor service aanbieden?’, vroeg de dame. ‘Als u het probleem ook niet kunt oplossen zal dat wel moeten. Maar wij willen wel een leenapparaat’, antwoordde ik de dame die plichtmatig en niet heel erg hulpvaardig achter de balie stond.
Nadat ze nog met een collega wat gekletst had en een telefoontje beantwoord had, begon ze eindelijk een hele papierwinkel af te handelen.

Na ruim een uur verlieten we het pand met een ’tijdelijk koffiezetapparaat’ onder onze arm. Terwijl we naar de auto liepen, zuchtte ik hardop: ‘POEH, POEH, Klantenservice op Ekkersrijt’.

6709 Een Dafje en een Tesla

Ik zie mijn moeder nog rijden in ‘haar Dafje’. Zij had op latere leeftijd met heel veel wilskracht haar rijbewijs gehaald. Mijn vader had de behoefte niet om het rijbewijs te halen. Samen waren ze heel mobiel in het wagentje met de Variomatic, een automatische versnellingsbak met rubberen aandrijfbanden.

Aan bovenstaande moest ik denken toen ik van de week de nieuwe wagen van mijn oudste zoon zag, een Tesla  Model 3 2024. Over de prijs zullen we het hier maar niet hebben, maar het interieur, het dashboard in het bijzonder verbaasde mij zeer.

Er waren geen handles en knoppen te zien. Op het stuur zaten een paar kleine knopjes (richtingaanwijzer en cruisecontrol) en verder een scherm. De bediening van de TESLA gaat volledig door aanraking van het touchscreen. Er zitten een groot aantal camera’s verwerkt in de wagen. Vanuit alle hoeken kan men de omgeving van de Tesla zien. De twee zijspiegels zijn eigenlijk overbodig. De passagiers op de achterbank kunnen via een eigen scherm op hun verwarmde stoel genieten van een film, muziek of wat men maar wenst.

De nieuwe Tesla is een wagen vol met de allernieuwste techniek, die men via de iPhone en een touchscreen kan bedienen.

Tja . . . Wat een GIGANTISCH VERSCHIL tussen een Dafje en een Tesla

 

6708 Zaterdag Wandeldag

Om allerlei redenen is onze wandeldag afgelopen woensdag niet door  kunnen gaan. Daarom trokken we gisteren op zaterdag onze wandelschoenen aan. We liepen een knooppuntenroute in Herperduin, het gebied waar we al veel vaker hebben gelopen.

Toen we onze auto vlakbij het eerste knooppunt van onze route parkeerden, leek het wel of heel Schaijk, Herpen en Oss aan het lopen was. Het was er druk. Maar eenmaal in het bosgebied viel het mee. Ook in Herperduin was het nat, maar de paden van onze route waren goed begaanbaar. Alleen de laatste kilometer was zeer, zeer nat. We moesten twee keer slootje springen en zakten af en toe tot aan onze enkels in de drassige bodem.
Hele kleine knopjes groen en af en toe een bloesembloempje lieten zien dat de lente echt in aantocht is.

Al met al genoten we van de alternatieve Woensdag Wandeldag op deze zaterdag.

 

6707 Ergernissen

Dit zijn de grootste ergernissen op vakantie, stond er boven het bericht.  De reisorganisatie TUI had de grootste ergernissen onderzocht en kwam tot onderstaand lijstje:

Dit zijn wel de dingen waar de Nederlander zich het meest aan ergert:
    • Asociale toeristen (58 procent)
    • Handdoek neerleggen bij het zwembad (49 procent)
    • Een smerige kamer (45 procent)
    • Een slecht bed (38 procent)
    • Andermans kinderen (19 procent)
    • Eten dat niet lekker is (18 procent)
    • Weinig ligbedden bij het zwembad of op het strand (17 procent)
    • Klappen als het vliegtuig geland is (12 procent)
    • Opdringerig personeel (11 procent)
    • File of vertraging (10 procent)
    • Het weer (5 procent)

Ik liet onze vakanties van de afgelopen jaren nog eens de revue passeren en ik kwam tot de conclusie dat ik me tijdens onze vakanties niet zo vaak erger aan dingen. Als ik bovenstaand lijstje doorneem dan heb ik me een enkele keer gestoord aan andermans kinderen en aan het weer. Maar onze vakanties zijn NOOIT vergald door ergenissen.

 

6706 ‘Op deze wereld is niets zeker, behalve de dood en de belastingen’

Aan bovenstaande uitspraak van Benjamin Franklin, Amerikaans staatsman en fysicus 1706-1790, moest ik van de week denken toen we bezig waren met het invullen van de gegevens voor de inkomstenbelasting van de Belastingdienst.

Een jaarlijks terugkerend ritueel, dat verstandelijk gezien noodzakelijk is om ONS land draaiende te houden. Emotioneel gezien is het niet mijn favoriete bezigheid, omdat op het einde altijd de conclusie is dat we moeten BETALEN.

Na de invulling kijken we even naar het bedrag waarvoor we aangeslagen zullen worden en gaan over tot de orde van de dag. Jullie horen ons niet klagen en we kloppen nog een keer met onze vuist tegen de onderkant van onze houten eettafel en denken aan die uitspraak van Benjamin Franklin: ‘Op deze wereld is niets zeker, behalve de dood en de belastingen’

..

 

6705 Werk hebben is een maar werk houden is twee

Stop met afdrogen en strijken: huishoudelijke klusjes die je net zo goed kunt overslaan, zag ik ineens op mijn computer staan.

In het artikel onder de kop werd uitgelegd dat o.a. afdrogen, strijken en het bed opmaken net zo goed overgeslagen kunnen worden. Het zijn activiteiten die je beter niet kunt doen vanwege de hygiëne of ze zijn volkomen zinloos.

Huismoeders, huisvaders, huishoudelijke hulpen en anderen die de eerder genoemde taken regelmatig uitvoeren adviseer ik om het ertikel te lezen en hun conclusie te trekken onder het motto: Werk hebben is een maar werk houden is twee

 

 

 

6704 Naar de TEFAF

Het schilderij Kop van een oude boerin met witte muts van Vincent van Gogh, dat te koop werd aangeboden op de kunst- en antiekbeurs TEFAF, is verkocht. Het schilderij was te koop voor vijf miljoen dollar (4,57 miljoen euro) en die prijs is er ook voor betaald.

Bovenstaand bericht stond in het weekend in de krant. Hoewel ik veel schilderijen van Van Gogh gezien heb in het Van Gogh-museum in Amsterdam alsook  in het Kröller -Müller-museum op de Veluwe kende ik het schilderij niet.

In deze tijd zal het schilderij wel extra op de echtheid getest zijn; want voor je het weet heb je een kat in een zak gekocht met al die nieuwe ontwikkelingen.

Want . . . zo ‘ontdekte’ ik samen met ‘mijn assistent’  enkele weken geleden een onbekend werk van Vincent. Ik had dit nog niet eerder gezien. Ik bewaar het voorlopig maar even. Wellicht dat iemand reageert nu ik een afbeelding van mijn ontdekking hier op Menne Weblog plaats. Reageert niemand , dan ga ik er volgend jaar gewoon mee naar Maastricht naar de TEFAF

P.S.
Ik sta elke weer versteld van wat AI kan. Wat kunnen en mogen we nog allemaal verwachten in de toekomst ???

 

 

6703 De context is breder.

Bewoners van de Vlaamse badplaats Wenduine zijn niet te spreken over een nieuw kunstwerk dat daar verrezen is: een metershoge hoop gestapelde stoelen van kunstenares Sara Bjarland. De burgemeester, Wilfried Vandaele, is geschrokken van alle controverse en roept op tot kalmte. „Laat het werk toch even bezinken: de context is breder.”

Bovenstaande bericht las ik afgelopen zaterdag in De Telegraaf en onderstaande foto was toegevoegd.

Ik kan wel begrip opbrengen voor de Vlamingen die niet te spreken zijn over het kunstwerk. Bij kunstwerk denk je toch meestal aan iets anders dan een berg van slordig gestapelde plastic stoelen.
En als je dan ook nog de prijs weet dan snap ik wel dat er af en toe een Vlaming zijn middelvinger opsteekt.

De gemeente betaalde 100.000 euro voor het kunstwerk, dat in totaal 200.000 euro kost. De provincie stond in voor de andere helft van de aankoopprijs. 

En burgemeester Wilfried maar roepen: „Laat het werk toch even bezinken: de context is breder.”

P.S.
Zo’n kunstwerk ontwerpen blijkt een fluitje van een cent te zijn, want ik gaf ‘mijn assistent’ de opdracht: ‘Maak voor mij een afbeelding van een stapel van 50 slordig gestapelde stoelen’ en . . .  Binnen enkele seconden kreeg in onderstaand ‘kunstwerk’ op mijn iPad.
En . . . Bedenk daar bij: Laat het even bezinken, de context is breder.

 

6702 Samen naar de Efteling, samen ramadannen

Het Mondial College uit Nijmegen is de mist in gegaan met een brief over een uitje naar de Efteling. Daarin staat dat het voor leerlingen niet toegestaan is om tijdens de busrit van en naar het pretpark te eten en te drinken, omdat het tripje tijdens de Ramadan valt.

Bovenstaande las ik vorige week donderdagmiddag op de website GeenStijl.nl  Mijn eerste reactie was: ‘We moeten met z’n allen ramadannen. Hoe verzinnen ze het?’

Een paar uur later verscheen er een bericht in De Telegraaf waarin  rector Gert-Jan Jansen aangaf dat er iets misgegaan was bij het opstellen van de tekst en een verbod is nooit de bedoeling geweest.

Tjonge, tjonge, tjonge . . . wat een doorzichtig smoesje. Er is iets misgegaan bij het opstellen van de tekst . . .  Men is toch geen punt of komma vergeten, er is toch ook geen taal- of spellingsfout gemaakt. Men heeft duidelijk aangegeven wat er NIET mocht in de bus. Dat is echt geen tikfout.

De rector heeft vanwege het vele commentaar en de ophef waarschijnlijk ontdekt dat ie echt te ver is gegaan met het eetverbod in de bus en moet nu zijn keutel intrekken.

Tja . . . Het is toch absurd dat je als rector van een college in ONS land een brief laat uitgaan onder het motto: Samen naar de Efteling, samen ramadannen

 

 

6701 Waar zijn we toch mee bezig ?

Het kabinet wil in het bevolkingsregister het woord ’moeder’ vervangen door de term ’ouder uit wie het kind is geboren’.

Bovenstaande was aan het begin van de week even hot-news. Achteraf bleek het een storm in een glas water te zijn. Het wetsvoorstel komt er niet.

Tjonge, tjonge, tjonge . . .  Wat is er toch aan de hand in ONS land ? Waarom moet er toch zoveel aangepast worden ? Ik word doodziek van dat hele WOKE-GEBEUREN.

Moeder – Mamma – Mutter – Mother – Madre -Mor – Mère het begin van alle menselijk leven. Wat voor zin heeft het om dat woord uit ons leven te bannen? Ik begrijp dat niet.

Ik las van de week bij de lezersbrieven in ons regionaal dagblad dat bepaalde liedjes dan ook aangepast zouden moeten worden.

= Het lied van Johnny Hoes, waar een van mijn broers zo dol op was : ‘Och was ik maar bij moeder thuis gebleven’ zou dan worden ‘Och was ik maar bij de ouder uit wie ik ben geboren gebleven’
=
Of het nummer van Corry Konings ‘dat is toch je moedertje’ moet dan worden ‘dat is toch die ouder uit wie je bent geboren’.
= Het lied De Vlieger van André Hazes zou ook aangepast moeten worden. De tekst ‘Ik heb hier een brief voor m’n moeder, Die hoog in de hemel is‘ wordt dan ‘Ik heb hier een brief voor de ouder uit wie ik ben geboren, Die hoog in de hemel is’

Tja . . . Waar zijn we toch mee bezig ?